Örneğin, Endonezya’daki Sulawesi adasında yaşayan yerli halkın, bize oldukça tuhaf hatta ürpertici gelen bir geleneği var. Onların açısından baktığımızda son derece normal görünen bu gelenekte, sanki ölüye saygı olayını biraz abartmışlar.
Sulawesi halkı maddi durumları elverdiği sürece, sevdikleri ölülerin cenazesini aylarca, bazen yıllarca erteleyerek, beraber yaşamaya devam ediyorlar
Cenazesi yapılana kadar, ölüye hasta muamelesi yapılıyor, bakımı yapılıyor, yemek ve su veriliyor
Ayrıca, mandaların ölüyü ahirete taşıyan birer araç olduğuna inanılıyor. Ölen kişinin mandası olmaması, onu hızlıca taşıyabilecek bir aracının olmaması demek
‘Ceset Temizleme Töreni’ olarak geçen ‘Ma’nene Festivali’ yüzyıllardır sürdürülüyor.
Cenaze günü geldiğinde ise, ne kadar çok manda kurban edilirse o kadar çok prestij anlamına geliyor
Sulawesi halkı, geceleri ölen kişinin odasının ışığını bile açık bırakıyor
Cenazesi yapılan ölüler ise birkaç yıl sonra tabuttan tekrar çıkarılıyor ve ikinci bir cenaze yapılıyor
Bu hem onları anmak, hem de eskiyen giysilerini değiştirmek için
Ma’nene’ denilen bu gelenek sayesinde, atası öldükten sonra doğan torunlar, onu görme ve tanıma fırsatı da buluyor
Bu geleneklerinin dünyanın diğer yerlerinde tuhaf karşılandığını biliyorlar ama bunun onlara özgü, değerli bir inanış olduğunu düşünüyorlar
“Biz ölülerden korkmayız, atalarımıza olan sevgimiz o kadar büyük ki, korkumuzun üstüne çıkıyor.”
